Basquiat เกิดที่นิวยอร์กในปี 1960 โดยมีพ่อเป็นชาวเฮติและแม่เป็นเชื้อสายเปอร์โตริโก ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 โดยร่วมมือกับ Al Diaz เขาได้วาดภาพกราฟฟิตีที่น่าพิศวงภายใต้นามแฝง SAMO ศิลปินสร้างชื่อให้ตัวเองอย่างรวดเร็วในโลกศิลปะของนิวยอร์ก (เป็นเพื่อนกับ Andy Warhol และ Madonna และอื่น ๆ ) จากนั้นเขาได้ผลิตผลงานภาพวาดเดี่ยวและประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงระดับนานาชาติที่เติบโตอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเสียชีวิตในปี 2531
ในช่วงเวลาของการเคลื่อนไหว Black Lives Matter งานของ
Jean-Michel Basquiat มีความเกี่ยวข้องมากกว่าที่เคย มันเน้นความไม่เท่าเทียมกันทางเชื้อชาติและการขาดตัวแทนของคนที่มีเชื้อชาติในสื่อ แต่ยังรวมถึงความรุนแรงที่ชาวแอฟริกันอเมริกันได้รับ
นี่คือสิ่งที่ฉันเสนอให้สำรวจในบทความนี้ ในฐานะนักศึกษาปริญญาเอกสาขาวรรณกรรมและการแสดงและศิลปะหน้าจอ งานวิจัยของฉันมุ่งเน้นไปที่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างภาพยนตร์แอนิเมชันกับทัศนศิลป์ (การ์ตูน จิตรกรรม) เช่นเดียวกับการ์ตูนอเมริกัน
ในวัยเด็ก Basquiat ใฝ่ฝันที่จะเป็นอนิเมเตอร์การ์ตูน เมื่อเขากลาย เป็นจิตรกร โทรทัศน์จะเปิดอยู่เสมอในขณะที่เขาทำงานในสตูดิโอของเขาและเปิดดูการ์ตูนเป็นประจำ รายการและภาพยนตร์เหล่านี้เป็นแหล่งแรงบันดาลใจที่ดีสำหรับศิลปิน ผู้ซึ่งรวมการอ้างอิงถึงแอนิเมชั่นและการ์ตูนหลายเรื่องไว้ในภาพวาดของเขา
หนึ่งในผลงานเหล่านี้ซึ่งสามารถเห็นได้ในนิทรรศการพิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์มอนทรีออลเรียกว่าToxic (1984) ภาพวาดนี้แสดงให้เห็นชายผิวดำชูแขนขึ้นในอากาศ โดยมีภาพปะติดในพื้นหลังที่กล่าวถึงชื่อเรื่องของอนิเมชั่นขนาดสั้นหลายรายการที่ทำขึ้นระหว่างปี 1938 และ 1948
ตัวละครนี้เป็นเพื่อนของศิลปิน Torrick “Toxic” Ablack ของ Basquiat ดังนั้นชื่อของภาพวาดจึงหมายถึงเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้ว่า Basquiat เล่นกับคำและความหมายของคำ “Toxic” อาจหมายถึงความสัมพันธ์ที่เขามีกับภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่กล่าวถึงเบื้องหลังตัวละคร
เราสามารถพูดได้หรือไม่ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกมองว่าเป็นพิษโดย
Jean-Michel Basquiat แม้ว่าเขาจะชื่นชมพวกเขาก็ตาม อันที่จริง ฉันคิดว่ามีความเป็นคู่ในภาพนี้ ศิลปินชอบการ์ตูน แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เกลียดมัน คำจำกัดความในพจนานุกรมของคำว่า”เป็นพิษ”อาจหมายถึงบางคนหรือบางสิ่งบางอย่างที่ชอบ “ควบคุมและมีอิทธิพลต่อผู้อื่นในทางที่ไม่ซื่อสัตย์” คำนี้จึงมีความหมายว่าองค์ประกอบที่เป็นพิษ (ในกรณีนี้คือการ์ตูน) เป็นอันตรายในลักษณะที่ไม่ชัดเจน
นี่คือจักรวาลที่ทุกสิ่งเป็นไปได้: ในGorilla My Dreamsที่กำกับโดย Robert McKimson ในปี 1948 ตัวอย่างเช่น ตัวละคร Bugs Bunny พูดได้ แต่งตัวเป็นทารก และเลียนแบบลิง ดูเหมือนไร้เดียงสา อย่างไรก็ตาม การ์ตูนยังสามารถนำเสนอความเลวร้ายที่สุดของมนุษยชาติในแบบลับๆ ล่อๆ ผ่านความรุนแรงที่เหลือเชื่อ ตัวละครไล่ล่ากัน ไล่ล่ากัน ตีกัน เชือดเฉือนกัน ฆ่ากัน แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ในPorky’s Hare Huntภาพยนตร์ที่กำกับโดย Ben Hardaway ในปี 1938 และอ้างถึงในToxicตัวละครของ Porky ได้รับบาดเจ็บจากไดนาไมต์ ถูกทำร้ายแม้ว่าเขาจะอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลและพยายามฆ่ากระต่าย Basquiat ผู้ซึ่งดูการ์ตูนทุกวันทางโทรทัศน์รู้ว่าพวกเขาเป็นภาพสะท้อนของ สังคมอเมริกันในศตวรรษที่ 20
นี่เป็นการตีความที่สามารถสนับสนุนโดยชื่อของภาพวาดอีกชิ้นหนึ่งของเขา ซึ่งใช้ภาพสัญลักษณ์จากแอนิเมชันหรือการ์ตูน: Television and Cruelty to Animals (1983) ความโหดร้ายนี้ยังถูกประณามและผลิตซ้ำในAn Opera (1985) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าป๊อปอายถูกทุบตีโดยมีคำว่า “ความรุนแรงที่ไร้เหตุผล” อยู่เหนือหัวของเขา เช่นเดียวกับในA Panel of Experts (1982) ที่เราเห็นชายไม้ขีดไฟตีกัน ถัดจากปืนลูกโม่ขนาดมหึมา
ความรุนแรงที่ Basquiat ประณามมีอยู่ในการ์ตูนจนดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาในระดับหนึ่ง เช่นเดียวกับความรุนแรงที่เห็นในรายการโทรทัศน์ (ซึ่งเขาอาจดูในขณะที่เขากำลังวาดภาพ)
ประณามแบบแผนทางเชื้อชาติ
การ์ตูนเหล่านี้มีความรุนแรงเช่นกัน เพราะมักจะทำให้ภาพลักษณ์แบบเหมารวมทางเชื้อชาติคงอยู่ (ไม่ต้องพูดถึงแบบแผนมากมายที่เกี่ยวข้องกับรสนิยมทางเพศ เพศ เพศ รูปร่างหน้าตา ฯลฯ)
ภาพยนตร์ เรื่อง Patient Porkyของ Bob Clampett ในปี 1940 ซึ่งถูกกล่าวถึงในToxic เช่นกัน มีฉากที่ผู้ดูแลลิฟต์ล้อเลียนตัวละครสีดำอย่างไร้เหตุผลและน่ากลัว ในUntitled (All Stars) (1983) Basquiat อ้างถึงภาพยนตร์เรื่องThe Chinaman ในปี 1920 ของ Max Fleischer ซึ่งมีตัวละครชาวเอเชียที่ล้อเลียนอย่างมากและ Koko the Clown แต่งหน้าเพื่อปลอมตัวเป็นเขา
Credit : สล็อตเว็บตรง100 / ดูหนังฟรี / 50รับ100
